FELIETON: Durdom głosuje…

Dobre mniemanie o sobie ludzie ilustrują autookreśleniem homo sapiens, tj. człowiek myślący. Im jednak człowiek starszy, tym bardziej sapiens odnosi do sapania (zadyszka przy wchodzeniu po schodach), bo myślenie staje się swoistym luksusem – zbędnym na co dzień i kosztownym w użyciu.
Człowiek współczesny nie musi myśleć, wystarczy mu umiejętność przyswajania już wymyślonych opinii. Dotyczy to zwłaszcza poglądów politycznych, ponieważ podziały partyjne przypominają plemienne zgromadzenia wokół totemu. Rolą partyjnego członka lub sympatyka członka jest odbijanie od swojej gładzi mózgowej refleksów myśli lidera-szamana. Myślenie stereotypowe bywa pożyteczne – chroni naszą energię od powtarzalnego dowodzenia rzeczy już dowiedzionych. Nie musimy przecież po raz kolejny dowodzić, że ziemia jest okrągła, a siła przyciągania istnieje. Edukacja polega na przyswajaniu cudzych poglądów, bo każde myślenie wymaga podglebia. Nie inaczej jest w polityce: nie musimy wymyślać na nowo ani wielkich idei, ani sposobów rozwiązywania drobnych konfliktów. Mamy do dyspozycji całą paletę barw – wystarczy umiejętnie je dobrać. Jednak nawet ta czynność wymaga tak dużej energii myślenia, że łatwiej zrezygnować z wolności na rzecz upatrzonego dla siebie autorytetu.
W pełnym zachwycie oglądałem teledysk rosyjskiego przeboju „Nasz dom wariatów (durdom) głosuje na Putina”. Doskonała muzyka, słowa, obraz… Ale tego satyrycznego obrazu Rosji jako wielkiego Durdomu nie mogę i nie chcę odbierać jako dowartościowanie mojej polskości. Nie! Nie  różnimy się od Rosjan, bo w analogicznej sytuacji społecznej zachowalibyśmy się podobnie. Polacy nie są urodzonymi „patriotami wolności”, ani też Rosjanie nie są z natury „niewolnikami cara”.
Wyobraźmy sobie, że żyjemy w kraju, w którym 12 lat temu przeciętna płaca nie przekraczała 200 zł, a emerytura – 150. Przy tym nikt nie miał gwarancji, czy z końcem miesiąca wpłyną na konto należne pieniądze. A wszystko dookoła nas popadało w ruinę: domy mieszkalne, ulice, pociągi, fabryki… W dodatku w tej rzeczywistości jawnie rządziły mafie, bandyci podkładali bomby i porywali dzieci, Kulczyk za darmo przejął Orlen, a Krauze – KGHM. Wyobraźmy sobie następnie, że nagle naszym premierem zostaje Putinowski (nieważne, że z dawnej SB) – zabija bandytów, Kulczyka wsadza do więzienia, a Krauzemu odbiera kombinat miedziowy. Za czasów Putinowskiego w kranie płynie ciepła woda, pociągi jeżdżą  punktualnie, a nasze regularnie wypłacane pensje wzrosły do 2000 zł. Owszem, ograniczona jest wolność głosu, opozycja marginalizowana, a niektórzy reprezentanci władzy państwowej nadal kradną lub biorą łapówki. Ale da się żyć! W dodatku nieporównywalnie lepiej i bezpieczniej niż 12 lat temu. Czy taki premier Putinowski nie zdobyłby ponad 50% naszych głosów w wyborach? Czy rzeczywiście tylko wariaci na niego głosowali?
Dlaczego większość z nas głosowała na PO? Być może dlatego, że Tusk wydawał się gwarantem tego, co cenimy najbardziej: świętego spokoju. Obawa przed zmianą na gorsze tworzy naturalny front poparcia każdej władzy. Nie przyjmujmy więc stereotypów. Nie jesteśmy narodem wybranym, lepszym czy gorszym od Greków, Anglików bądź Rosjan. Każdy człowiek jest inny i taki sam zarazem. Wariaci wszystkich Durdomów, podajmy sobie ręce…