Chcesz wymienić stary piec lub zamontować kolektory słoneczne? Możesz skorzystać z dofinansowania Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska. Pod warunkiem, że twoja gmina bierze udział w Programie Ograniczenia Niskiej Emisji. Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska rokrocznie przekazuje dla jednostek samorządowych miliony złotych, które te inwestują w szeroko pojętą ochronę środowiska. Są to zazwyczaj dotacje oraz preferencyjne kredyty, których celem są zadania inwestycyjne zarówno w sferze ochrony wód i budowy kanalizacji, termomodernizacje budynków i wielu innych przedsięwzięć, mających znaczny wpływ na poprawę i ochronę środowiska naturalnego. Jednym z takich zadań realizowanych przez samorządy z inicjatywy WFOŚiGW jest tzw. Program Ograniczenia Niskiej Emisji. Czym jest niska emisja Niska emisja to obecnie jedna z głównych przyczyn złego stanu jakości powietrza, który w negatywny sposób wpływa na środowisko naturalne, warunki życia i zdrowie mieszkańców. Jej źródłem są istniejące systemy grzewcze, oparte na przestarzałych kotłach, piecach domowych, opalanych głównie węglem. Wpływ tego zjawiska szczególnie uwidacznia się w sezonie grzewczym. Wpływ źródeł niskiej emisji na organizm ludzki może powodować choroby układu krążenia wywołane niedotlenieniem, zmniejszenie odporności układu oddechowego i zwiększoną jego zachorowalność, alergie, bóle głowy, bezsenność, ryzyko nowotworów, nadumieralność. Na otoczenie wpływa natomiast poprzez zatrucie gleby, niszczenie roślinności, zwiększenie ilości trujących substancji w warzywach i owocach, niszczenie warstw zewnętrznych budynków. Niska emisja jest szczególnie uciążliwa w tzw. sezonie grzewczym. Wtedy to z tysięcy palenisk domowych do atmosfery dostają się tony zanieczyszczeń. Skala problemu jest bardzo duża, gdyż według raportów, w Polsce z powodu zanieczyszczenia powietrza umiera rocznie ok. 28 tys. osób, najwięcej spośród wszystkich krajów wspólnotyPONE współfinansowane za pośrednictwem WFOŚ w Katowicach wystartowały w 2002 roku. Prekursorem były Tychy, gdzie na dobry początek, programem pilotażowym objęto dofinansowanie wymiany starych pieców węglowych, na nowoczesne ekologiczne, ogrzewających półtora tysiąca domów prywatnych na peryferiach miasta.Do dnia dzisiejszego Program Ograniczenia Niskiej Emisji został wtłoczony również na terenie subregionu częstochowskiego, choć nadal nie wszystkie gminy zadecydowały o przystąpieniu. W ostatnim czasie na terenie powiatu kłobuckiego do nielicznego grona uczestników Programu dołączyły pod koniec ubiegłego roku gminy Opatów i Krzepice. W tej ostatniej do końcu roku przeprowadzono ankietę, która miała wykazać zainteresowanie PONE wśród mieszkańców. Ankiety dawały możliwość wypowiedzenia się na temat tego, jaki typ inwestycji w ich domach jest niezbędny do przeprowadzenia, by mógł poprawić stan techniczny systemu grzewczego. Przeanalizowano ponad 300 ankiet, z których wynika, że wymianą źródła ciepła zainteresowanych jest 76 proc. Ankietowanych mieszkańców, dodatkowo zabudową układu solarnego zainteresowanych jest 67 proc. ??ączny koszt programu dla 314 obiektów indywidualnych wyniósłby 6 mln 70 tys. zł W tej chwili w związku z likwidacją gminnych struktur funduszu gmina czeka z ostateczną decyzją o rozpoczęciu pierwszego etapu programu. Co w ramach PONE Na początku funkcjonowania PONE działania obejmowały jedynie część możliwości,  ograniczając się tylko do wymiany starego pieca węglowego na ekologiczne kotły retortowe na paliwo stałe, czyli popularny ekogroszek.Z czasem Program spotykał się z coraz większym zainteresowaniem wśród mieszkańców gmin i zakres jego realizacji poszerzył się o dodatkowe, jeszcze bardziej ekologiczne i alternatywne źródła energii, które dzięki dofinansowaniu z WFOŚiGW mogło do tej pory nabyć wielu mieszkańców naszego regionu. Dziś w jednostkach realizujących PONE mieszkańcy mają możliwość wymiany kotła węglowego na gazowy, olejowy a także starego kotła gazowego na nowoczesny gazowy. Pojawiła się również możliwość dofinansowania w ramach gminnych PONE instalacji kolektorów słonecznych. Dotacja dla mieszkańca, który złożył wniosek o jej przyznanie udzielana jest na zasadzie ryczałtu, czyli stałej kwoty dla każdego zakresu prac (dla kotła to kwota 7 tys. 200 zł, dla kolektora słonecznego 9 tys. zł), jednak nie więcej niż 80 proc. całkowitych kosztów prac. Zakres kosztów obejmuje demontaż starego źródła ciepła, zakup i montaż nowego oraz zakup i montaż niezbędnej armatury.

Według danych statystycznych coraz więcej kobiet sięga po alkohol. W przypadku Pań droga ku alkoholowej przepaści ma jednak zupełnie inną specyfikę. To uzależnienie skryte, emocjonalne i niestety trudniejsze do zdiagnozowania. Niszczyciel kobiecego ciała i duszy Nie jest tajemnicą, że uzależnienie od alkoholu w przypadku kobiet nosi za sobą znacznie poważniejsze konsekwencje. Trzeba zacząć od tego, że samo wpadanie w alkoholizm jest procesem krótszym. Kobiecie potrzeba mniej czasu i ilości wypitego alkoholu, aby osiągnęła ona zaawansowany stan uzależnienia. Terapia z kolei trwa w tym przypadku znacznie dłużej, a powikłania zdrowotne – z racji m.in. fizjologii i specyfiki układu hormonalnego – mogą być bardziej rozległe i nasilone niż u mężczyzn. Dla przykładu pierwsze objawy marskości wątroby pojawiają się u kobiet już po 5 latach intensywnego picia, podczas gdy u mężczyzn potrzeba na to 10–20 lat. Przykrym dla kobiet objawem może być niszczący wpływ na cerę, spowodowany zniszczeniem naczyń krwionośnych, przerostem gruczołów i przedwczesnym starzeniem się skóry. Skóra staje się opuchnięta, zaczerwieniona, z poszerzonymi, popękanymi naczyniami, zwracającymi uwagę otoczenia.U kobiet nadużywających alkoholu powszechniejsze są również zaburzenia psychiczne – głównie pod postacią depresji, fobii i niepokoju, a także obniżonej samooceny, uczucia wyobcowania lub samotności. Częściej także zdarzają się u nich próby samobójcze. Cień strachu w dolinie wstydu Cechą charakterystyczną alkoholizmu u kobiet jest przede wszystkim wstydliwe ukrywanie problemu . Kobiety często piją alkohol w samotności, poza wzrokiem i bez wiedzy domowników. Dlatego   życie i funkcjonowanie kobiety uzależnionej dość długo nie budzi zastrzeżeń i niepokoju wśród bliskich. Bywa, że pijące kobiety potrafią doprowadzić do mistrzostwa sposoby kamuflażu swojej choroby, przez lata pogrążając się w nałogu. Dlaczego tak jest? Z jednej strony kobieta-alkoholiczka postrzegana jest niesłusznie jako ktoś z samego dna społecznego, zepsuta moralnie. Dodatkowo picie wśród przedstawicielek płci żeńskiej nie było do tego stopnia akceptowane jak w odniesieniu do mężczyzn. W stereotypie społecznym kobieta to strażniczka miru domowego, pilnująca jego harmonii i porządku. Ten schemat już od dłuższego czasu ulega zmianie podobnie jak zachowania wśród Pań. Dziś nikogo już nie dziwi widok pijącej w miejscu publicznym kobiety a powiedzenie, „ale się nawaliłam” rzadko wzbudza zgorszenie. Dosyć powszechnym typem alkoholiczki są tzw. kobiety sukcesu. Panie niezależne, wykształcone, zajmujące kierownicze stanowiska, z którymi wiąże się wysoki poziom odpowiedzialności, stres i szybkie tempo życia, piją więcej niż panie, które wykonują zawody mniej prestiżowe – to jeden z wniosków zawartych w brytyjskich badaniach. Terapia – jedynie słuszna decyzja Strach alkoholiczki przed odkryciem jej problemu przekłada się również na opór przed terapią i leczeniem. Kobietę trudniej jest zmotywować do leczenia m.in. dlatego, że są w ośrodkach mniejszością wśród grona mężczyzn. Nie można zapominać, że pomoc tak naprawdę istnieje. Działają poradnie, grupy wsparcia – także dla tych, którzy chcą pomóc alkoholiczce. Można tam pójść, posłuchać, zasięgnąć informacji. Ważne, by nie zamykać się w czterech ścianach, nie czekać, aż tuż obok ktoś umrze z powodu alkohol Z powodu alkoholizmu umiera czterokrotnie więcej kobiet niż mężczyzn. Metabolizm alkoholu przebiega bowiem u każdej płci odmiennie. Dlatego konsekwencje zdrowotne picia występują u pań częściej i w większym nasileniu. Po spożyciu takiej samej ilości alkoholu jego stężenie we krwi kobiety jest o 40 proc. większe niż u mężczyzny. Związane jest to z funkcjonowaniem układu hormonalnego. Kobieta szybciej się upija w przedmiesiączkowej fazie cyklu, a przyjmowanie doustnych środków antykoncepcyjnych powoduje dodatkowe spowolnienie metabolizmu alkoholu, co sprawia, że krąży on we krwi znacznie dłużej.U kobiet, które piją dziennie średnio trzy lub więcej standardowych drinków (po ok. 10 g alkoholu), pojawiają się takie straty zdrowotne, jakie stwierdza się u mężczyzn pijących trzykrotnie więcej. Poważne problemy zdrowotne występują u kobiet średnio po 14 latach nadużywania alkoholu. Podobne zmiany pojawiają się u mężczyzn po 20 latach.  

Polska delegacja nie doleciała na uroczystości 70-tej rocznicy zbrodni katyńskiej. Na lotnisku w Smoleńsku doszło do katastrofy samolotu Tu-154M. Zginął m.in prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński z małżonką, wysocy rangą urzędnicy, szefowie niemal wszystkich rodzajów sił zbrojnych RP, przedstawiciele Rodzin Katyńskich, osoby towarzyszące prezydentowi oraz załoga samolotu. Nikt nie przeżył.Samolot prezydencki runął na ziemię około 2 kilometry od lotniska wojskowego w Smoleńsku. Na jego pokładzie znajdowało się 96 osób.

Obchodzenie każdych świąt wiąże się z określoną tradycją, rytuałem. Odpowiedni sposób świętowania opiera się na powtarzaniu co roku tych samych gestów, czynów, modlitw. Również Wielkanoc ma swoją tradycję. Prawidłowe przeżycie świąt Wielkanocy nie sprowadza się do sprzątania mieszkania, przygotowania potraw i ciast czy ucztowania z rodziną. Wymaga natomiast skupienia i modlitwy. Tradycja Wielkanocy obejmuje Wielki Post, rekolekcje, podczas których dochodzi do odpuszczenia grzechów, Wielki Tydzień i wreszcie Rezurekcję oraz poświęcenie pokarmów i uroczyste śniadanie.Kulminacją obchodów przygotowujących do  Zmartwychwstania Chrystusa jest Wielka Niedziela. Współcześnie ludzie kojarzą ją przede wszystkim z uroczystym śniadaniem składającym się z potraw poświęconych dzień wcześniej. Święcenie „koszyczka” sięga wieku VIII. Jest prastarą praktyką, której człowiek poddaje się od zarania swych dziejów. Do dziś w tradycyjnych rodzinach przed spożyciem posiłku odmawiana jest modlitwa dziękczynna. Do Polski zwyczaj przygotowania święconki przywędrował z zachodniej Europy około XII wieku, a najstarsze odnotowane przypadki pochodzą z XIV wieku. Początkowo potrawy, które miały zostać spożyte podczas wielkanocnego śniadania, święcono w domach. Potem obrzęd odprawiano na placach lub przy krzyżach. Dopiero w XVIII wieku przeniósł się do świątyń.Dawniej święconkę przygotowywać mogły tylko kobiety. Obecność przy pracy mężczyzn groziła nieszczęściem. Gospodarze mogli obejrzeć koszyczki dopiero w kościele. Ludzie liczyli, ile chlebów spośród wszystkich przyniesionych przypalono – więcej jak 24 zapowiadało skwarne lato – czy ile pasch nie wyszło, co było wielkim wstydem dla nieporadnej gospodyni, a także sugerowało złe zbiory dla rodziny. Po powrocie z kościoła gospodyni obchodziła dom trzykrotnie wokoło ze święconką w ręku, co zapewniało dobrobyt i szczęście na cały rok. Praktykowano też zakopywanie poświęconych pisanek przy progu domu, przez co zagradzano dostęp nieczystym siłom.Malowanie jaj też jest praktyką znaną z dawien dawna – istnieją źródła potwierdzające, że już w czasach cesarstwa rzymskiego je barwiono. Najstarsze pochodzą z prac wykopaliskowych w Mezopotamii i mają 5 tys. lat, natomiast pierwsze informacje o nich przynoszą dzieła Owidiusza i Pliniusza. W Polsce najdawniejsze pisanki pochodzą z X wieku i odnaleziono je w Opolu na Ostrówce. Najprawdopodobniej jednak zwyczaj ten znany był naszym przodkom jeszcze przed przyjęciem chrztu.Zaakceptowanie praktyki malowania jaj jako obyczaju wielkanocnego wiąże się z kilkoma legendami. Pierwsza mówi o Marii Magdalenie czuwającej pod grobem Jezusa, której ukazał się anioł, zwiastując Zmartwychwstanie. Po powrocie do domu Maria Magdalena zastała wszystkie ugotowane jajka w kolorze czerwonym. Wzięła je ze sobą i rozdając apostołom, przekazywała wieść o Zmartwychwstaniu. Inna wersja mówi o wizycie Marii Magdaleny z pomalowanymi jajkami u Heroda, by nakłonić go do łaski dla Jezusa. W innej legendzie aniołowie rozrzucali pisanki wokół Żydów kamieniujących Chrystusa, by w ten sposób odciągnąć ich uwagę od Niego.Również stół podczas wielkanocnego śniadania należy udekorować w sposób sugerujący Zmartwychwstanie, nowe narodziny. Najlepsza do tego jest żywa zieleń, stosuje się więc gałązki bukszpanu, borówek, bazie, pierwsze wiosenne kwiaty jak tulipany czy żonkile. Obowiązkowo też rzeżucha. Tak ustrojony stół przypomina też o nadejściu wiosny i budzeniu się wokoło życia.Tradycja wielkanocna wywodzi się z praktyk pogańskich. Chodzi tu o symbolikę jajka, baranka, wody itd. Duchowni długo się im sprzeciwiali, w końcu jednak ulegli, widząc, że to dobry sposób dotarcia do ludzi i nawracania na wiarę chrześcijańską. Wszystkie wierzenia pogańskie zostały wytłumaczone w odniesieniu do wydarzeń chrześcijańskich, akcentując rolę Zmartwychwstania.

– Wiemy, że oznakowanie płatnej strefy parkingowej w Częstochowie nie jest wystarczające, ale to nie od nas zależy, lecz od Rady Miasta, która decyduje o wydatkach – mówi Marta Górska, rzecznik prasowy Miejskiego Zarządu Dróg w Częstochowie. Oznakowanie płatnej strefy parkingowej w Częstochowie – delikatnie mówiąc – budzi wiele wątpliwości. Tak zwane znaki pionowe, a i owszem informują parkujących kierowców o fakcie, że znajdują się na płatnym terenie, ale “milczą” o sposobie płatności. – Nie potrafię tego zrozumieć. Częstochowa, tak w Polsce, jak i na całym świecie jawi się jako miasto turystyczne, otwarte dla pielgrzymów, a z drugiej strony traktuje nas, gości niczym intruzów – mówi Izabella R., członek zarządu międzynarodowego koncernu, podpisująca dla Częstochowy i z nią, intretny kontrakt. Dla przykładu, do przychylnej obcym Częstochowy przyjeżdża turysta i parkuje w II alei, tak było z panią Izabellą. Znak poinformował ją o tym, że znajduje się w płatnej strefie, więc wiedziała, iż za postój zapłacić musi. – Wysiadłam w Alejach i spytałam starszej pani, o parkomat. Staruszka wzruszyła ramionami, więc o to samo spytałam kolejnego przechodnia, który oświecił mnie, iż powinna udać się do kiosku, przy jakichś “kwadratach” lub na plac Biegańskiego. Ale gdzie to jest…? zupełnie nie znam miasta – opowiada pani Izabella. Na nasze pytanie skierowane do Zarządu Dróg, skąd jakoby przyjezdny, ma wiedzieć, że parkując ma obowiązek szukać oddalonego nawet kilkaset metrów dalej kiosku, usłyszeliśmy… ciszę. Cytując przaśny wieszyk – “idzie pani Izabella na szpileczkach” z kiosku przy al. Wolności, szczęśliwa, bo kupiła upragnione karty postojowe, podchodzi do samochodu, patrzy i oczom własnym nie wierzy. Po 12 minutach nieobecności, za wycieraczkę samochodu “ktoś” jej włożył karteczkę niespodziankę – mandat w wysokości… 50 złotych. – To najdroższy 12-minutowy postój, jaki w życiu zaliczyłam, a podróżuję po całym świecie. Jestem rozżalona i zła – najpierw mnie nie poinformowano, a potem bezwzględnie ukarano – wyrzuca warszawianka. Częstochowski “ktoś” w mundurze Zarządu Dróg nie przeanilizował odległości dzielącej zaparkowany pojazd od punktu sprzedaży kart i faktu, iż kierowcą jest osoba spoza Częstochowy.    – Nie będę się wyrażał, bo i tak tego nie wydrukujecie, ale osiłki w uniformach niech sprzedają  karty, a nie tylko wlepiają mandaty. Więcej byłoby z nich pożytku – twierdzi Marek Skowron, częstochowianin.    Sposób na turystę Oznakowanie częstochowskiej strefy powstało w oparciu o projekt organizacji ruchu, zaopiniowany pozytywnie przez magistrat i policję. Zgodnie z ustawą, oznakowanie pionowe znakiem D-44 informuje, że wkraczamy na teren strefy, w której postój w miejscach do tego wyznaczonych, w czasie wskazanym na znaku, jest płatny. Pod wszystkimi znakami stojącymi w strefie, powinien umieszczony być czytelny, trwały napis informujący o punktach sprzedaży, w których kartę postojową można zakupić. Na niektórych tablicach taka informacja była, kiedyś. Dziś wypłowiałe naklejki nie przekazują żadnej wiedzy, jedynie szpecą znaki. – Na dodatkowe tablice bądź dopisanie do już istniejących, informacji o miejscach nabycia kart, potrzebne są środki finansowe, którymi dysponuje Rada Miasta, a nie Zarząd Dróg. Do radnych należy zgłosić się z tym pytaniem, dlaczego tak jest – opowiada Marta Górka. Innego zdanie jest przewodniczący Komisji Infrastruktury i Ochrony Środowiska, radny Artur Gawroński (PiS). – Jestem zaskoczony, zdziwiony i zszkokowany.  Na ostatniej sesji Rady, podjęliśmy decyzję o zwiększeniu środków finansowych dla Zarządu Dróg z uwagi na ich zobowiązania wynikające z usuwania skutków przedłużającej się zimy. Nikt wówczas nie mówił, że na coś więcej potrzebne są pieniądze, wręcz przeciwnie. Radni nie muszą wszystkiego wiedzieć, od tego są przecież odpowiednie służby, w przypadku ulic – Miejski Zarząd Dróg. To oni powinni na bieżąco reagować, uzupełniać braki bądź poprawiać błędy – informuje radny Gawroński.Z faktem, że oznakowanie płatnej strefy parkingowej w naszym mieście jest niewystarczające, zgadzają się wszyscy. Tradycyjnie jednak nie ma odpowiedzialnych za pionowe buble. Pocieszającym jedynie jest to, że skoro miasto nie ma pomysłu, jak zarobić na turystach, to chociaż rekonpensuje to sobie w mandatach.