Henryk P. (były zastępca dyrektora Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Katowicach) został zatrzymany przez Agencje Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Nasi czytelnicy doskonale znają go, jako głównego bohatera cyklu artykułów o Szarkach (m.in. Katowice kładą… szlaban na Szarki). Przypomnijmy. Jacek Wolny z miejscowości Szarki, powiat kłobucki wybudował dom. Niestety splotem nieprzewidzianych okoliczności nie mógł jednocześnie ustawić przed nowym budynkiem, bramy wjazdowej. Po wielu miesiącach, złożył odpowiednie pismo do właściciela drogi  – Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Katowicach. W odpowiedzi od dyrektora Henryka P. otrzymał powiadomienie, iż ze względu na bezpieczeństwo należy ograniczyć liczbę zjazdów. Mimo licznych pism, próśb ze strony Jacka Wolnego oraz poważnego zaangażowania mediów lokalnych i krajowych dyrektor P. był nieugięty. Ponieważ pan Jacek zaczął stawiać samochód na chodniku przed własnym domem, dyrektor P. zablokował właścicielowi posesji jakąkolwiek możliwość korzystania z podjazdu, stawiając – szlaban ze stali. Absurdalna decyzja GDDKiA przez wszystkich obserwatorów, także specjalistów branży drogowej, była jawnie krytykowana. Znaleźli się nawet tacy, którzy sugerowali inny sposób załatwienia przez Jacka Wolnego z Szarek, sprawy – podobno beznadziejnej, nie do załatwienia.2 miliony korzyściFunkcjonariusze ABW w ramach śledztwa prowadzonego pod nadzorem Prokuratury Okręgowej w Katowicach zatrzymali cztery osoby, w tym dyrektora GDDKiA, Henryka P. Śledztwo jest na etapie wstępnym, i jak dziś ujawnia biuro prasowe ABW, trwało już od ponad roku. Byłemu dyrektorowi przedstawiono zarzuty przyjmowania korzyści majątkowych, wynikających z pełnienia funkcji publicznej, w zamian za udzielanie jednej ze spółek licznych zleceń w latach 1998 – 2007. Zdaniem prokuratury, dyrektor przyjął 2 miliony złotych. Pozostali trzej mężczyźni: Rafał S., Rafał S. (zbieżność przypadkowa) i Krzysztof W. usłyszeli natomiast zarzuty wręczania korzyści majątkowych. No cóż… sprawiedliwość czasami zwycięża.

Okazję do zadania nurtujących pytań samemu Kapturkowi, a także wielu innym postaciom z ulubionych książek częstochowianie mieli pewnego słonecznego przedpołudnia. Prawie dwie godziny trwała Parada Postaci Literackich głównym traktem miasta. Imprezę zorganizowała Sekcja Bibliotekarska przy Związku Nauczycielstwa Polskiego oddział w Częstochowie. Parada uświetniła lokalne obchody Światowego Dnia Książki i Praw Autorskich, które przypadają na 23 kwietnia. Głównym celem organizatorów była promocja czytelnictwa i korzystania z bibliotek. – Pojawia się obecnie niepokojąca tendencja. Próby łączenia i poniekąd likwidowania szkolnych bibliotek skłoniła nas do przedsięwzięcia kroków, które wykażą, jak ważna w edukacji i promocji książek jest rola biblioteki. Chcieliśmy też pokazać dzieciom, że książka oznacza nie tylko żmudne składanie liter, ale też daje pole do popuszczenia wodzów wyobraźni i świetnej zabawy – tłumaczy Renata Sowada z Sekcji Bibliotekarskiej, organizatora parady. Dzieciaków jednak nie trzeba było namawiać do uczestnictwa. – Po ogłoszeniu tego konkursu w klasie zawrzało: uczniowie przekrzykiwali się w pomysłach na przebranie. Każdy ma swoje ulubione książki, a więc także postaci. Myślę, że gdyby dziś było cieplej, wówczas przyszłaby cała klasa, ale i tak pojawiła się solidna grupa przedstawicieli – mówi nauczycielka ze Szkoły Podstawowej nr 33.Postaci literackie przemaszerowały z Placu Daszyńskiego na Plac Biegańskiego przed Ratusz Miejski. Wznosząc okrzyki, śpiewając, powiewając transparentami i plakatami barwny tłum około 100 uczestników emanował pozytywną energią. Na finiszu wybrano najpiękniejszych bohaterów. Dzieciaki prezentowały swe postaci, naśladując charakterystyczne ruchy, gesty, wypowiedzi. – Wszyscy zasługują na pochwałę i wyróżnienie za wysiłek i piękne przygotowanie kostiumów. Jednak zasady konkursu każą wytypować konkretnych laureatów. Przyznaliśmy kilka miejsc pierwszych, żeby podkreślić wyrównany poziom – zaznacza Renata Sowada. Najpiękniejszymi postaciami literackimi okazały się Pipi Langstrumpf, Ułan, Stonoga, Sherlock Holmes, Czerwony Kapturek. – Postać Sherlocka Holmes bardzo mi imponuje. Na razie znam ją tylko z wersji książkowej, ale niedługo będę oglądać film z tym bohaterem. Żeby dowiedzieć się, jak wygląda postać, skorzystałem z internetu. W samym przygotowaniu stroju pomagał mi tata – mówi Piotr Mularz ze Szkoły Podstawowej nr 33, jeden ze zwycięzców. Z chłopcem w paradzie wzięły udział koleżanki i koledzy z klasy, którzy jednak pozostali bez nagród. – Z naszej grupy tylko Piotruś został wyróżniony. Ale wszyscy się świetnie bawiliśmy. Za rok przyjdziemy całą klasą. Już zaplanowaliśmy, że wszyscy będą jednakowo przebrani dla większego efektu – zapowiada wychowawczyni Piotra vel. Sherlocka Holmesa. – Tak, wszyscy będziemy czarownicami – potwierdzają koleżanki tegorocznego zwycięzcy.Parada Postaci Literackich pozwoliła przypomnieć sobie ulubione opowiastki. Pokazała też, jak bliskie nam są niektóre z nich. Zarówno uczestnicy, jak i obserwatorzy barwnego marszu bawili się świetnie. – W przyszłym roku odbędzie się druga edycja. Nauczeni tegorocznym doświadczeniem, inaczej zorganizujemy przebieg parady. Dzieci, jak to dzieci, bardzo szybko przeszły trasę, dlatego w następnych edycjach więcej czasu poświęcimy prezentacji na Placu Biegańskiego – mówi Renata Sowada.

Wydarzenia z 15 listopada ubr. a związane z referendum i odwołaniem Tadeusza Wrony z funkcji prezydenta miasta Częstochowy, przyćmione zostały przez te, które zdarzyły się później. Nierozłącznym elementem jest oczywiście upływający czas. Już zapomnieliśmy, nieco ochłonęli, bo i życie toczy się dalej. Co o sądnym dla siebie dniu referendalnym mówi Tadeusz Wrona? Jak dziś widzi swoją przyszłość? Czy zamierza powrócić na polityczną scenę Częstochowy? – Częstochowa lat 90-tych – wówczas rozpoczął pan działalność polityczną, a Częstochowa dziś… – Życie społeczne w takim mieście jak Częstochowa zmienia się, tak jak zmienia się świat.   Występują  różne wydarzenia, napięcia, problemy, nie istnieją jakieś proste rozwiązania  ani  stabilność w wielu aspektach społecznych.Gdy przed 20 laty kandydowałem do Rady Miasta z Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” nie miałem żadnych planów związanych z wielką polityką. Wówczas  musiałem, podobnie jak i wielu moich innych kolegów,  wybrać zmiany polegające na współuczestnictwie  w zarządzaniu miastem, po to by doszło do zmian jakościowych w życiu mieszkańców. Na początku lat 90-tych Częstochowa była miastem szarym, przeciętnym, podobnie jak wiele, innych polskich miast tamtego czasu, pozbawionych prawa do samorządności. Samorząd oznaczał przywrócenie suwerenności mieszkańców. Wybrani przez nich, gotowi byliśmy służyć ich dobru.Polityka nie jest celem samym w sobie, jest narzędziem do uzyskiwania pewnych efektów, do pozostawienia po sobie konkretnych osiągnięć. Głównym celem mojej działalności jest możliwość dokonywania rzeczy, które są przydatne ludziom i działać w ich interesie. – Przyzna pan, że w ostatnich latach władza nie cieszyła się powszechnym uznaniem częstochowian… – Nałożyło się kilka elementów. Po pierwsze, kryzys ogólnoświatowy, który dotknął też Częstochowę. Spowolnienie gospodarcze i duży spadek społecznej satysfakcji, poczucie zagrożenia, co z miejscami pracy i utrzymaniem rodziny. Władza w takim kontekście dużo traci, chociaż nie odpowiada za sytuację firm rynkowych, to jednak obawy mieszkańców rodzą nastroje niechętne władzy. Po drugie, okres 2008-2009 to trudny ale niezbędny okres przygotowywania i realizacji inwestycji, których pełny efekt dostrzec będzie można dopiero po zakończeniu. Po trzecie, kwestia niezrozumienia przez niektórych naszych zamierzeń, w tym remontu III Alei oraz I i II wraz z Placem Biegańskiego. Wiele naszych projektów oponenci wykorzystywali do celów politycznych. Gra polityczna, która szkodzi miastu, bo jeżeli zostawimy aleje niewyremontowane to stracą wszyscy – przedsiębiorcy, mieszkańcy i miasto. – Jednym z najczęściej podnoszonych zarzutów jest właśnie remont alej i innych ulic miasta oraz sposobu zarządzania – czy też jego braku – przez dyrekcję Zarządu Dróg Miejskich… – Zadania realizowane przez Zarząd Dróg są bardzo trudne. W Częstochowie jest dużo dzielnic peryferyjnych, które zostały dołączone do miasta w latach 70-tych i nie było w nich infrastruktury. Dyrektor dróg  był obecny na każdym spotkaniu Rad Dzielnic, starał się sprostać oczekiwaniom w tych dzielnicach, gdzie są ulice o nieutwardzonej nawierzchni. Pamiętajmy, że takich dróg gminnych jest jeszcze blisko 100 km, na ogólna ilość ok 650 km dróg w mieście.  Dyrektor Zarządy Dróg wypracował najwięcej pieniędzy z Unii dla Częstochowy. – Odnoszę wrażenie, że zlekceważył pan siłę referendum… – Nie bagatelizowałem referendum, natomiast mieszkańców prosiłem, żeby nie uczestniczyli w nim. Uważam, że nie było żadnego uzasadnienia do przeprowadzenia referendum. Można powiedzieć, że ci co doceniali moją pracę na referendum nie poszli. To był moment, w którym różne środowiska miały swój interes aby włączyć się do tych działań  przeciwko mnie, a kto jest beneficjentem – to wiemy. Wszelkie spekulacje pozostawiam dziennikarzom i analitykom. – Jak ocenia pan swojego następcę, Piotra Kurpiosa pełniącego funkcję prezydenta miasta Częstochowy? – Ocenę wystawią dziennikarze, mieszkańcy, korzystający z usług  urzędu miasta. Za najważniejsze uważam, by nie utracić pozyskanych pieniędzy, a inwestycje były kontynuowane. Myślę, że gdy Piotr Kurpios dostał propozycję był zaskoczony, że może objąć  funkcję Prezydenta Miasta, jego zaskoczenie trwa do dziś. – Niedługo po naszej rozmowie, którą publikujemy nastąpiła straszna tragedia, która pana też szczególnie dotknęła… – W sobotę, rano, 10 kwietnia, podobnie jak wszyscy Polacy, z bólem odebrałem informację o strasznej katastrofie. Zginął mój Prezydent Rzeczypospolitej, Prezydent, dla którego pracowałem jako doradca. Zginęła Jego Małżonka, którą miałem szczęście poznać, lubić i szanować. Zginęli moi bliscy koledzy i koleżanki z pracy w Kancelarii Prezydenta RP, z wcześniejszej pracy w Sejmie, z pracy dla samorządu. Byli także wśród nich Częstochowianie: Honorowy Obywatel Miasta Prezydent RP na emigracji Ryszard Kaczorowski, Rzecznik Praw Obywatelskich Janusz Kochanowski, znakomity prawnik Stanisław Mikke… Ostatnie dni to dla mnie pielgrzymka, towarzyszenie Zmarłym w ich ostatniej drodze.Ta największa katastrofa w dziejach Polski zmienia postrzeganie polityki. Żegnamy ludzi, którzy swoje życie poświecili dobru ogółu. Odkrywamy prawdziwe wartości służby publicznej. Naszym obowiązkiem jest przechowanie i kontynuowanie tych wartości.Musimy zatem przestać widzieć w polityce tylko grę o stanowiska. Dostrzeżmy w niej moralny obowiązek służby dobru i ludziom.

Zaczęło się od nieczytelnych podpisów a swój koniec znalazło na wokandzie sądu administracyjnego. Sprawa sprzed dwóch lat dotycząca podpisów radnych pod wnioskiem o podwyżkę dla burmistrza Nowaka nie spotkała się do tej pory z zainteresowaniem kłobuckich rajców. Koniec końców o słuszności zarzutów Aleksandra Tokarza ma zadecydować Temida. Cała sprawa ma swoje źródło w 2008 roku kiedy to część kłobuckich rajców wyszło z inicjatywą podwyżki wynagrodzenia dla burmistrza Nowaka. Na początku sierpnia grupa trzynastu radnych złożyła na ręce przewodniczącego rady rękopis wniosku z propozycją podwyżki wynagrodzenia burmistrza o kwotę 1560 zł. Swoją decyzję uzasadnili „bardzo dużym zaangażowaniem [burmistrza Nowaka – przyp. Red.] w realizację zadań gminnych w zakresie inwestycji drogowych i komunalnych, oraz rozwiązywaniem problemów o charakterze lokalnym”. Od słów do czynów – rada wniosek przyjęła i jednogłośnie zaakceptowała w formie uchwały na wrześniowej sesji w 2008 roku nową stawkę wynagrodzenia dla burmistrza. W sumie po podwyżce wyszło tego 11 380 zł brutto. Wszystko od tej pory toczyłoby się dalej w stałym rytmie finansowo-urzędniczym. Do momentu, gdy sprawą podwyżki nie zainteresował się przewodniczący Stowarzyszenia Przeciwko Patologiom Władzy. Aleksander Tokarz zanim jeszcze radni podjęli pod głosowanie uchwałę o wynagrodzeniu burmistrza sygnalizował im, że projekt został przygotowany wadliwie i zawiera zasadnicze błędy formalne. – Każdy projekt uchwały powinien zawierać wskazanie projektodawcy, uzasadnienie oraz musi być zaopiniowany pod względem zgodności z prawem przez radcę prawnego. Wniosek o podwyżkę nie zawiera czytelnych imion i nazwisk wnioskodawców, a więc ich nie określa. Zgodnie z przepisami prawa wniosek radnych należałoby pozostawić bez rozpoznania tak ,jak inne wnioski nie zawierające czytelnych imion i nazwisk, składane przez obywateli RP, którzy nie są radnymi – tłumaczył. Radni nie mieli jednak zamiaru przejmować się zdaniem Aleksandra Tokarza.- Pomijając kwestie podpisów uznałem również, że ta „grupa radnych” i ich uzasadnienie podwyżki jest zbyt ogólne a już zupełną przesadą jest podnoszenie ustawowych obowiązków burmistrza do rangi czynów nadzwyczajnych – dodaje Tokarz.  W sierpniu 2009 przewodniczący Tokarz wystosował do radnych oficjalne wezwanie do uchylenia błędnej i naruszającej prawo uchwały. To również nie przekonało przewodniczącego rady, radnych i całego magistratu. Na nic zdały się posiedzenia komisji rewizyjnych rozpatrujących zastrzeżenia Tokarza.  W opinii wielu radnych wniosek i starania przewodniczącego SPPW były i są fanaberią, bzdurą a oni czują się urażeni. Błaha z pozoru sprawa nieczytelności podpisów pod wnioskiem o podwyżkę dla burmistrza nabrała rozpędu i dziś jest przedmiotem postępowania sądowego. Bezpośrednim skutkiem tego, że temat trafił na wokandę stała się skarga na uchwałę z września 2008 roku, którą Tokarz przekazał do Sądu Administracyjnego w Gliwicach jesienią ubiegłego roku. W tym dokumencie powtarza on część zarzutów wobec działań rady miejskiej i sygnalizuje on błędy, jakich mieli się dopuścić radni, uchwalając podwyżkę dla burmistrza. – Do tego wszystkiego wspominany wniosek radnych, który przeobraził się w uchwałę i został przyjęty jednogłośnie  nie został zarejestrowany jako załącznik , nie pojawił się w żadnym z protokołów posiedzeń i Centralnym Rejestrze Skarg i Wniosków – wyjaśnia Tokarz.W dniu wydania naszego tygodnika [22.04.2010 – przyp. Red.] odbywa się rozprawa przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach. Nie udało nam się uzyskać informacji, kto będzie reprezentował na miejscu stronę oskarżonego. – Nie wiemy jeszcze czy na sali pojawi się ktoś ze strony magistratu. Decyzja zapadnie jutro przed rozprawą. Jeżeli już to będzie to nasz radca prawny – mówi sekretarz Sylwia Piątkowska. Zanim zapadnie decyzja sądu trudno spekulować o tym, jak się zakończy cała historia z podpisami. Do tematu z pewnością powrócimy.

Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Niesłyszących i Słabosłyszących w Lublińcu gościł przedstawicieli tego typu placówek z całej Polski. Okazją do spotkania był XIII Ogólnopolski Konkurs Odczytywania Mowy „Oczy pomagają słyszeć”. Uczniowie z dysfunkcją narządu słuchu z całej Polski uczęszczający do szkół ponadgimnazjalnych mieli okazję zaprezentować swe umiejętności czytania z ust na forum ogólnopolskim. Zadania konkursowe przygotowała Izabela Szczęsna, nauczycielka w szkołach średnich funkcjonujących w ramach lublinieckiego ośrodka.Do rywalizacji o tytuł mistrza czytania mowy stanęło 18 uczniów z 9 ośrodków szkolno-wychowawczych w Polsce, m.in. w Bydgoszczy, Kaliszu, Poznaniu, Lublińcu, Raciborzu, Warszawie. Zwyciężczynią w kategorii indywidualnej została Wioletta Turzyńska z Warszawy, a pierwsza lokata drużynowa przypadła dla Ośrodka Szkolno-Wychowawczego dla Głuchych z ul. ??uckiej w Warszawie.– Umiejętność odczytywania mowy z ust, nabywana przez uczniów niesłyszących na poszczególnych etapach edukacji szkolnej, ułatwia tym uczniom sprawne funkcjonowanie w codziennym życiu i sprzyja procesowi integracji ze środowiskiem osób słyszących – mówi Rafał Dziwis, dyrektor Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Lublińcu.