Buty na obcasach są uwielbiane i powszechnie noszone przez kobiety na całym świecie. Dzięki obcasom panie stają się wyższe i smuklejsze. Sama Marylin Monroe powiedziała: „Nie wiem, kto wynalazł obcasy, ale wszystkie kobiety dużo mu zawdzięczają”. Jak wiadomo obcasy świetnie pasują zarówno do sukienki jak i spodni, nawet dżinsowych. Są idealnym wypełnieniem kreacji. Jednak mało kto wie, że początkowo obcasy były przeznaczone tylko dla mężczyzn. Miały one w czasie jady konnej dobrze trzymać nogę w strzemionach. Początkowo były „dobrem luksusowym” oraz sposobem na eksponowanie statusu majątkowego.
Obcas to po po prostu część obuwia, przymocowana zazwyczaj za pomocą małych gwoździ do podeszwy, wykonana z trwałego materiału. Traktuje się, że obcas to podwyższenie powyżej 0,5 cm. W męskim obuwiu obcasy zazwyczaj są proste i niskie. Wysokie obcasy, określane czasami mianem szpilek, zwężają się ku podstawie i zakończone są flekiem. Nie w każdym typie obuwia stosowane są obcasy. W butach sportowych podeszwa jest wykonana z jednolitego materiału, bez podwyższenia na pięcie. W przypadku niektórych butów, np. w glanach, podeszwa jest także wykonana z jednolitego materiału (gumy), jednak na pięcie odlew gumy przypomina niski obcas.
W Starożytnym Greckim Teatrze aktorzy zakładali buty na koturnie, dzięki czemu byli wyżsi oraz lepiej widoczni dla publiczności z dalszej odległości. Obcasy nosili także egipscy rzeźnicy, gdyż pomagały im pokonywać kałuże zwierzęcej krwi.
Katarzyna Medycejska była pierwszą kobietą, która założyła buty na obcasie. Zamówiła je na swój ślub z księciem Orleanu w 1533 roku, a wykonane zostały w Wenecji. Są tacy, którzy uważają, że wysokie obcasy w znanej nam dzisiaj formie wymyślił Leonardo da Vinci. Niestety nie mógł ich wymyślić, gdyż …zmarł 14 lat wcześniej.
W połowie XVI wieku projektanci wymyślili koturny. Nie przypominały one tych dzisiejszych, ponieważ umieszczono je pośrodku podeszwy i były dużo mniejsze niż długość i szerokość stopy. Chodzenie w takich butach było bardzo trudne i niewygodne, gdyż były niestabilne. Oczywiście wysokość koturny wiązała się ze statusem społecznym – im wyższy koturn, tym wyższy status. Dla niektórych kobiet było prawie niemożliwe, by się w takich butach poruszać, gdyż koturny mierzyły czasem nawet pół metra. Damy zatrudniały więc specjalną służbę, której zadaniem była pomoc w chodzeniu.
W wiekach XVII i XVIII obcasy nadal świadczyły o statusie społecznym. Ubierali je zarówno mężczyźni jak i kobiety. Rewolucja Francuska zakończyła dobra passę wysokich butów. Hasła o równości spowodowały, że ludzie wybierali obuwie na płaskiej podeszwie.
W 1888 roku w USA została otwarta pierwsza fabryka szpilek. To właśnie w tym momencie wysokie obcasy były przeznaczone tylko dla kobiet. „Wysyp” szpilek pojawił się w latach 20. XX wieku, choć bardzo popularne stały się w latach 50. tego stulecia. Moda na nie przeminęła w połowie lat 60., ale powróciła pod koniec lat 80. Szpilkami nazywane są także całe damskie buty, na ogół eleganckie pantofle. Obcas szpilkowy jest stosowany także w kozakach czy sandałach.
Szpilki, choć piękne, z medycznego punktu widzenia mogą powodować problemy zdrowotne. Ich częste noszenie może prowadzić do powstania haluksów i wykrzywienia palców u nóg, a brak stabilności podczas chodzenia i możliwość uwięźnięcia obcasa w szparach podłoża – do częstszych upadków czy skręceń.
