Kiedy słyszysz nazwiska takie, jak Thomas Edison czy Stephen Hawking, być może nie wiesz o tym, że są jednymi z wielu osób niepełnosprawnych, które miały wpływ na rządy, odegrały ważną rolę w ruchach praw obywatelskich, stworzyły przełomowe wynalazki. Wiedza o niepełnosprawności często pozostaje w cieniu ich wielkich osiągnięć. Niedoskonałość fizyczna, deficyty emocjonalne, a nawet choroby psychiczne nie zawsze stanowią przeszkodę w dążeniu i osiąganiu swoich celów.
Nawet jeśli, dowiedziałeś się o niektórych z tych ludzi w szkole lub gdziekolwiek indziej, to być może nie wiedziałeś, że są członkami społeczności osób z niepełnosprawnościami.
Oto nasza subiektywna galeria osób niepełnosprawnych, dla których ułomność nie stanowiła bariery nie do przebicia.
Ladda Tammy Duckworth – została pierwszą kobietą senatorem z niepełnosprawnością.
W 2004 roku Tammy została powołana do czynnej służby i rozmieszczona w Iraku. Ta misja była punktem zwrotnym w jej życiu i karierze wojskowej.
W związku z wojną, 12 listopada 2004 roku Iraccy powstańcy wystrzelili granat o napędzie rakietowym w śmigłowiec UH-60 Black Hawk, który Tammy Duckworth pilotowała, roztrzaskując jej nogi i prawą rękę. Została przewieziona do Bagdadu i tam, chirurdzy nie mieli innego wyboru, jak amputować obie nogi z powodu nieodwracalnych obrażeń, których doznała. Podczas gdy jej prawa i lewa noga zostały amputowane w pobliżu kości biodrowej i tuż poniżej kolana, chirurdzy byli w stanie umieścić kości w prawym ramieniu. Później została przewieziona samolotem do szpitala wojskowego Landstuhl w Niemczech i równie szybko przeniesiona do Waltera Reeda w Maryland, gdzie przebywała przez rok, poddawana zabiegom chirurgicznym i fizjoterapii. Duckworth odpowiedziała: „Zostałam zraniona w służbie dla mojego kraju. Byłam dumna, że pojechałam. Moim obowiązkiem, jako żołnierza było pójść.” Wyraziła jednak frustrację, że amerykańscy decydenci nie dorównali poświęceniu amerykańskich żołnierzy.
Po odniesionych obrażeniach Duckworth została awansowana do stopnia majora i odznaczona Purpurowym Sercem.
Podczas rocznego okresu rekonwalescencji w Walter Reed Army Medical Center stała się aktywistką, opowiadając się za lepszą opieką medyczną dla rannych weteranów i ich rodzin. Duckworth przedstawiła swoje płomienne poglądy przed Kongresem, zeznając przy dwóch różnych okazjach.
Aktywizm Duckworth doprowadził ją do kontynuowania kariery politycznej po wyzdrowieniu. W 2006 roku kandydowała do Kongresu, ale przegrała niewielką przewagą rywala. Zamiast tego przyjęła stanowisko dyrektora Departamentu ds. Weteranów w Illinois. W tej roli pracowała nad opracowaniem programu motywacyjnego, który dałby pracodawcom ulgę podatkową na zatrudnianie weteranów wojennych. Zainicjowała także programy, które zapewniłyby weteranom i ich rodzinom lepsze wsparcie psychiczne, opiekę zdrowotną i zasoby mieszkaniowe.
Po wyborze prezydenta Obamy, nowy przywódca Stanów Zjednoczonych wybrał Duckwortha na swojego asystenta sekretarza ds. publicznych i międzyrządowych w Departamencie ds. Weteranów USA. W swojej nowej roli Duckworth skupiła się głównie na zatrzymaniu cyklu bezdomnych weteranów. Opracowała również zasoby specjalnie dostosowane do unikalnych potrzeb weteranów.
red.
