Uprzedzam – piszę 4 listopada, w dniu Narodowego Święta Wielkiej Rosji, a jutro w Ameryce inne święto… wyników nie jestem w stanie przewidzieć. O ile NŚWR, mimo polskiego rodowodu (ustanowione w rocznicę wygonienia polskich panów z Kremla), guzik nas obchodzi, to amerykański Election Day budzi u nas emocje większe niż Super Bowl. W dodatku przejmujemy owe emocje od szczególnie rozfanatyzowanej grupy Amerykanów, wierzących, że Trump to faszysta, albo Kamala Harris – komunistka.
Dla prawdziwych Amerykanów zainteresowanie świata ich wyborami jest czymś oczywistym. Przynajmniej od stu lat są święcie przekonani, że ich kraj prezentuje idealną demokrację, jest tym – opisanym przez proroków z „Mayflower” – Miastem na Wzgórzu, świecącym przykładem dla Ludzkości. Grzeczność angielska wyraża się w okazywaniu współczucia całej tej światowej hołocie, która nie urodziła się Anglikami. Amerykanie nie zakodowali grzeczności, zatem świat ma dostosować się do nich, albo tkwić w swoim barbarzyństwie. Stąd, pełne politowania spojrzenia ich mędrców, gdy się próbuje człowiek dopytać o rzeczy podstawowe. Ot, na przykład, dlaczego wybory odbywają się we wtorek… Przecież to oczywiste dla wszystkich: Election Day odbywa się w pierwszy wtorek po pierwszym poniedziałku listopada. Nie w środę po wtorku, nie w niedzielę po sobocie… Czy to nie jest skomplikowane, przecież ludzie pracują? Owszem jest, dlatego najlepsi z najlepszych pracują nad udoskonaleniem, wiedząc jednak, że pewnych rzeczy zmienić się nie da. Tolerancja religijna powoduje, że ludzie nie pracują w niedzielę (katolicy), sobotę (Żydzi), piątek (muzułmanie), poniedziałek (szewcy), zatem głosowanie we wtorek nie narusza zasady święcenia dnia świętego.
Trudne też do wytłumaczenia jest, że głosuje się nie na kandydatów na Prezydenta, ale na kandydatów na elektorów wybierających owego prezydenta. Zdarzyło się nawet za czasów Andrew Jacksona, że elektorzy oddawali głos na innego kandydata niż chcieliby wyborcy. Teraz się nie zdarza, bo naród lepiej jest uzbrojony niż za prezydenta zwanego „Hikorową laską”. Andrew Jackson wpisuje się także na długą listę prezydentów, o których wstyd pamiętać. Bywały takie postacie jak Zahary Taylor, Grower Cleveland, Chester Artur, Warren Harding, o których lepiej nic nie wiedzieć. Taki Donald Trump przy Hardingu to gruszka przy pietruszce. Zwróćmy tu uwagę, że przy tych „takich sobie” prezydentach, nie zdarzyło się nic zagrażającego Ameryce lub światu. Nieszczęścia występowały przy wybitnych: za Abrahama Lincolna milion ludzi zginęło w niepotrzebnej wojnie secesyjnej, genialnego F.D. Roosewelta pamiętamy z Jałty. Dodajmy tu jeszcze, że z 250 lat historii USA, zaledwie z 25 lat trwało zainteresowanie naszą częścią Europy. To, że się obchodzi Pulasky Day nic nie znaczy, obserwujące widowisko tłumy nie wiedzą, czy Polska leży w Rosji czy w Niemczech… Gdyby widowiskowość uznać za wskaźnik, to najsilniejsze byłoby lobby irlandzkie, tylu pijanych jak w Dzień Świętego Patryka trudno spotkać nawet w Sylwestra.
Nie pytajmy o skomplikowaną ordynację wyborczą, powodującą, że wygrać można otrzymując mniej głosów. U nas też tak jest. W dodatku tam każdy rejestruje się jako demokrata, republikanin, niezależny i może uczestniczyć w prawyborach forsując swego kandydata. U nas, za przeproszeniem, hgw kto nam na kandydata wybierze Trzaskowskiego lub Sikorskiego, Czarnka lub Nawrockiego. W Ameryce rządzi lud, a jako lud ma prawo do ludowej głupoty, w Polsce rządzi hgw… mądry lub głupi… też hgw…
Jarosław Kapsa
