Kiedyś mieliśmy do czynienia z propagandą komunizmu, dziś mówimy o marketingu politycznym. Ogólne zasady – niegdyś propagandy, dzisiaj politycznego public relations  – nie zmieniły się: politycy częściej apelują do emocji niż do rozumu wyborców. Doskonale wyczuł to mistrz autoreklamy III Rzeszy – porównanie może nieco szokować – Joseph Goebbels, który sprytnie wykorzystywał najbardziej prymitywne instynkty niewykształconego motłochu. Obecnie jesteśmy wyedukowani, ultranowocześni, błyskotliwi, przebojowi, obyci w świecie. Czy jednak nie równie łatwo można nami manipulować? Najpopularniejsza „mądrość” marketingu politycznego głosi – „nikt ci tyle nie obieca, co polityk przed wyborami”. Nadmiar deklaracji ze strony kandydatów na prezydenta miasta i radnych sprawił,…