7dniCoraz bardziej irytujące jest oglądanie tenisa, co tegoroczny Wimbledon potwierdza w całej rozciągłości. Gdyby nie dobre występy Polaków, pozwalające irytację na czas jakiś odłożyć na bok, byłoby to przedsięwzięcie na granicy doznań przykrych, solidnie wkurzających i, co tu kryć, z trudem tłumionych myśli samobójczych. Ze sportem tenis ma coraz mniej wspólnego. Oczywiście, chodzi o punkty, efektowne zagrania, te wszystkie smecze, woleje i returny, co mieści się rzecz jasna w ściśle pojmowanym pojęciu działań sportowych, ale okoliczności towarzyszące tym działaniom są, mówiąc łagodnie, denerwująco śmieszne. Weźmy przeciętny mecz mężczyzn, nawet nie jakiś specjalnie długi, pięciosetowy, ale najkrótszy, w którym rozstrzygnięcie zapada…