Dłuższy dzień o parę godzin, słońce zaglądające przez okno i śpiew ptaków budzący nas co rano, to znak, że już przyszła wiosna, ulubiona pora prawie wszystkich wędkarzy. Nawet ci, co odłożyli sprzęt do szafy w listopadzie, a wędkowanie z lodu czy przedzieranie się przez zaspy śniegu za pstrągiem jest dla nich nie do przyjęcia, budzą się o tej porze z zimowego letargu.
W tym roku lekka zima spowodowała, że zwolennicy łowienia na rzekach, jak i fani połowów w wodzie stojącej mogli wyruszyć nad wodę o tym samym czasie (ubiegłej wiosny na niektórych zbiornikach na początku kwietnia jeszcze był lód i spora grupa wędkarzy kilkanaście dni później rozpoczęła sezon). W tej porze roku jest coś takiego, że przyciąga nad wodę nie tylko wędkarzy, ale też przyrodników czy fotografów. Bo czy może być coś piękniejszego niż wiosenny świt nad wodą: z rozbrzmiewającym śpiewem skowronka, z głosem nawołujących się gdzieś w oddali żurawi, z brzegami rzek i stawów usianymi kępami zieleni przeplecionej żółtymi kwiatami kaczeńców i podbiału czy z białymi polami zawilców w przybrzeżnych lasach. Na każdym kroku widzimy jak przyroda budzi się do życia. W słońcu wygrzewają się: jaszczurki zwinki, zaskrońce a niekiedy nawet żmije zygzakowate. Tylko teraz można spotkać rzekotkę drzewną (żabkę przypominającą jakiegoś egzotycznego płaza) czy zobaczyć ptaki, które są na przelotach, na przykład: tracza nurogęś czy kormorana.
Wśród tego wszystkiego pełno bocianów, które reperują stare gniazda lub przechadzają się po zieleniejących się już łąkach. Wszystkie te symptomy wiosny powodują, że podczas tych pierwszych wyjazdów ryby są tylko miłym dodatkiem. Tak jest przynajmniej w moim przypadku, gdzie wędkowanie musi ustąpić fotografii. Płyną też z takich wędrówek z aparatem i wędką korzyści dla wędkowania (w szczególności nad rzekami), które można poznać od nowa.
Rzeka tą porą jeszcze nie jest zarośnięta a jej brzegi są dostępne. Możemy, więc spokojnie obejrzeć sobie i przetestować miejsca czy w pełni sezonu warto będzie się tam przedzierać już przez bardzo gęste zarośla. Można też zapoznać się ze swoimi ścieżkami czy przypadkiem nie powstały nowe zapadliska czy nory (zwracamy uwagę szczególnie tam gdzie występują bobry), bo gdy później trawy będą sięgały pasa trudno będzie je wypatrzyć. Ale tak jak wspominałem testowanie nowych miejsc to tylko dodatek, bo najważniejsze jest wypatrywanie i fotografowanie symptomów wiosny. Jest w tej porze coś magicznego, co powoduje, że nawet najwięksi pesymiści się uśmiechają, to i wszystkie „okoliczności” przyrody, które wcześniej wymieniłem powoduje, że jest to najbardziej ulubiona przeze mnie pora roku, a podobną opinię wyznaje wielu moich kolegów wędkarzy.
Wiem oczywiście, że wiosna wygląda pięknie również w parku miejskim, ale jest to tylko nikły procent z tego, co można zobaczyć i poczuć już kilkanaście kilometrów za miastem, czego życzę wszystkim czytelnikom.
