Jeśli chodzi o umiejętność dokonywania wyboru to ogół naszego społeczeństwa posiadł umiejętności, których mogę im tylko zazdrościć. Są ludzie, i to wcale nie mało, którzy potrafią bezbłędnie odnaleźć właściwy sklep, stoisko, półkę i z setki gatunków nabiałowych wybrać właściwy jogurt o optymalnie pokrywających się walorach cenowo-jakościowych.
Łowy okazyjne w „biedronkach” są specjalnością emerytów. Młodzież odważnie wkracza w sferę IT, rozszyfrowując jak w możliwie najniższej cenie wybrać najbardziej wypasionego smartfona. Patrząc na tętniące życie publiczne mam wrażenie, że zaczynam przynależeć do grona wykluczonych, nie radzących sobie w społecznej materii. Dostrzegane z uznaniem wysokie kwalifikacje społeczne częstochowskiego ogółu, niestety, z różnych względów nie przenoszą się na wybory polityczne. Gdy wdawałem się w rozmowy ze znajomymi, z dzielnicy lub osiedla, ludźmi (inteligentnymi, zaradnymi, odpowiedzialnymi), postrzegałem zakłopotanie pytaniem: jak nazywa się jego radny wybrany z dzielnicy; na kogo, konkretnie głosował w wyborach samorządowych.
Ordynacja wyborcza do parlamentu i do organów samorządowych nie różni się wymogami indywidualnego wyboru. Głosować trzeba i na listę partyjną, i na konkretną osobę znajdującą się na tej liście. Nie ma przymusu wyboru tego, kto jest na tej liście pierwszy. Odpowiedzialnością wyborcy jest więc nie tylko określenie, która partia zdobędzie najwięcej miejsc w Sejmie czy Radzie Miasta, ale także, kto konkretnie zajmie to miejsce.
Jogurt potrafimy wybrać i dumni z tego jesteśmy. Z wyborem człowieka – trudniej. W jednym i w drugim przypadku na nasz wybór wpływ ma przygotowana przez specjalistów reklama, selektywna informacja, świadome granie na uczuciach. Bałwanią na komercyjnym rynku do oporu: chcesz poczuć się obrońcą przyrody – pij „żubra”, prawdziwy Polak-Patriota pierze polskim proszkiem itd. Nie ma różnicy między bałwanieniem (marketingiem) w zwykłej konsumpcji, a bałwanieniem politycznym. Dlaczego więc jogurt potrafimy wybrać, a człowieka nie?
Część moich znajomych zbulwersowana jest faktem degradacji „żelaznego” kandydata PiS posła G. z pierwszego, na drugie miejsce na liście. Faktycznie kaprys Prezesa niezrozumiały, poseł G. słynął z lojalności wobec jednoosobowego kierownictwa partii, był dla niego połączeniem wiernego wachmistrza Soroki z jowialnym Zagłobą, rozweselającym, w czasach trudnych opresji, wodza, barwnymi krotochwilami. Ta wierność do bólu została wzgardzona, na awans zasłużyła pani Nikt, która nigdy w swoim życiu nie uczyniła czegoś, bezinteresownie, dla Polski, dla regionu, dla gminy, parafii czy sąsiedztwa. Nie pocieszam znajomych, brutalnie im przypominam, że wybór świadczy o tym, kto go dokonał. Prezes może wybrać sobie panią Nikt, gardząc swym zasłużonym żołnierzem. Ale ich nikt nie zmusza by głosowali na tą panią.
Podobnie studzę głosy oburzonych wystawieniem pana Giertycha na liście PO. Nikt w Częstochowie nie jest przez Tuska zmuszony do głosowania na Giertycha, to problem wyborców z kielecczyzny. My mamy inne dylematy, bo na liście PO (a także na innych partyjnych listach) jest przynajmniej kilka osób, dorobkiem swojego życia świadczącym o swej wartości. Czy w ciemno zaufać kierownictwu partii oddając głos na „jedynkę”, czy też racjonalnie analizować wartości wszystkich kandydatów, dokonując racjonalnego wyboru?
Oby taki był. By znów samemu sobie nie wystawić świadectwa bycia patałachem, który w sprawach ważnych dla ogółu nie potrafi zachować się odpowiedzialnie.
