Pod koniec roku do częstochowskiego salonu Nissana trafiły pierwsze egzemplarze nowej, czwartej już generacji Micry. Czy powtórzy sukces poprzedniego modelu? Prezentujemy pierwszy i jedyny regionalny test nowej Micry.
Nissan Micra zadebiutował w 1982 roku. Jednak dopiero druga generacja produkowana w latach 1992-2002 została wprowadzona do sprzedaży na terenie Polski. Trzecia zaprezentowana w 2002 roku wywołała żywą dyskusję na temat swojego wyglądu. Właściwie wyróżniano tylko dwie grupy – osoby które Micrę pokochały, i te którym zupełnie nie przypadła do gustu. Niemal nikt nie potrafił przejść obok niej obojętnie, pozostawiając bez komentarza projekt nadwozia.
Dwie ostatnie odsłony Micry zasłynęły jako bardzo praktyczne samochody miejskie, szczególnie popularne wśród pań. Ponadto niewielki Nissan był i nadal pozostaje najpopularniejszym pojazdem służącym do kursów na prawo jazdy w naszym mieście.
Stylistyka
Nowa Micra nabrała zdecydowanie mniej ekstrawaganckich kształtów. Przede wszystkim sprawia wrażenie auta mającego trafić w gusta obu płci. Pięciodrzwiowe nadwozie właściwie się niczym nie wyróżnia i tworzy klasyczne auto miejskie. Ciekawostką są natomiast przetłoczenia na dachu, które mają ograniczać zawirowania powietrza. Jest to ważne z powodu wysokości, wynoszącej 1520 mm. Jeśli ustawimy Micrę w szeregu z innymi samochodami okaże się że maluch od Nissana góruje niemal nad wszystkimi pojazdami na parkingu.
Wnętrze – Wyposażenie
Wysokość nadwozia przekłada się oczywiście na ilość miejsca w środku. Trzeba przyznać że w tej kwestii nic Micrze nie można zarzucić. Bardzo dużo przestrzeni otrzymują zarówno pasażerowie przednich jak i tylnych siedzeń. Oczywiście Micra to nadal niewielki samochód miejski, więc drużyny koszykarskiej na pewno nie przewieziemy, ale osoby o wzroście 170-180 cm nie powinny narzekać. Trzeba uświadomić sobie że mówimy o małym i wąskim pojeździe – o trzech dorosłych pasażerach na tylnej kanapie można zapomnieć. Samo wrażenie przestrzeni wzmacniał dodatkowo panoramiczny dach, w który wyposażono testowany egzemplarz.
Deskę rozdzielczą i konsolę środkową podobnie jak nadwozie zaprojektowano klasycznie. Jedyny ciekawy i wyróżniający się element to panel sterowania klimatyzacją. Fotele obszyte jasnym materiałem trochę ożywiły wnętrze, ale niestety to odrobinę za mało. Na pocieszenie pozostaje fakt, iż do wszystkich przycisków łatwo się przyzwyczaić. Obsługa jest intuicyjna, nawet dla osób które nie miały kontaktu z pojazdami Nissana.
Materiały jakimi wykończono środek Micry nie prezentują najwyższej jakości. Plastiki są twarde, ale na szczęście dobrze spasowane. Nic podczas testu nie trzeszczało ani nie wydawało innych podejrzanych dźwięków. Schowek naprzeciw pasażera podzielono na dwie części mocno ograniczając jego pojemność. Otrzymujemy za to duże kieszenie w drzwiach, a pod konsolą środkową zmieszczą się wszelkie drobiazgi.
Na wyposażeniu testowanego egzemplarza znalazło się kilka przydatnych dodatków jak kluczyk z przyciskiem start i stop, tempomat, automatyczna klimatyzacja, system Nissan Connect na który składa się nawigacja, radio z mp3 podpięte do sześciu głośników, złącza usb i aux oraz bluetooth, który bezproblemowo można sparować z telefonem.
Dużym plusem jest znakomita widoczność, czujniki parkowania również znajdujące się na wyposażeniu są zupełnie zbędne. Osoby, które często jeżdżą wąskimi uliczkami na pewno docenią system składania lusterek bocznych, co następuje też po zamknięciu samochodu.
Jak zwykle w przypadku aut miejskich bagażnik jest raczej symboliczny. 265 litrów wystarczy na spakowanie zakupów z supermarketu i właściwie o to chodzi. Po złożeniu siedzeń otrzymujemy 605 litrów, więc dwie osoby bezproblemowo spakują się nawet na dłuższy wyjazd.
Silnik/Spalanie
Na dzień dzisiejszy w Micrze dostępny jest tylko jeden silnik – benzynowe 1.2. 80 KM i 110 Nm wystarcza do sprawnego przemieszczania się po mieście. Jednostka przeznaczona jest raczej dla kierowców bez sportowego zacięcia, ale z wyprzedzaniem nie ma problemu. Na papierze przyspieszenie wygląda słabo. Setkę na prędkościomierzu ujrzymy po 13,7, jednak subiektywnie Micra wydaje się żwawsza.
W testowanym pojeździe silnik sparowano z manualną skrzynią biegów. Przełożenia wchodzą z przyjemnym, delikatnym oporem nie pozostawiając wątpliwości czy dany bieg został dobrze „zapięty”. Trzeba zaznaczyć że szybkie zmiany nie służą przekładni. W ofercie znajduje się również bezstopniowa automatyczna skrzynia CTV.
Spalanie jest na przyzwoitym poziomie, podczas testu wyniosło niewiele ponad sześć litrów w cyklu mieszanym, przy zachowaniu dobrej dynamiki.
Układ kierowniczy/Zawieszenie
Zawieszenie tworzą z przodu niezależne kolumny Mac Pherson, a z tyłu belka skrętna. Ciekawe że w samochodzie o długości niespełna 3,8 metra występują duże rozbieżności między oceną komfortu z pozycji przednich i tylnych siedzeń. Pasażerowie tylnej kanapy określili zawieszenie twardym, a przednich miękkim. Niezależnie od tych różnic Micra nieźle trzyma się drogi i nie przechyla się na zakrętach. Prowadzi się bardzo pewnie, ale z jednym zastrzeżeniem – wyłącznie na równej nawierzchni. O stanie dróg naszego regionu nie trzeba pisać wiele, jest po prostu źle. Zakręty takie jak na ulicy św. Barbary na wysokości kościoła wyprowadzają Micrę z równowagi. Samochód mocno podskakuje stając się nieprzewidywalnym. Pomaga jedynie myśl o czuwającym, seryjnym systemie stabilizacji toru jazdy.
Układ kierowniczy został stworzony z myślą o jeździe miejskiej. Średnica zawracania wynosi jedyne 4,5 metra co bardzo ułatwia manewrowanie w wąskich uliczkach. Ponadto siła wspomagania jest uzależniona od prędkości, więc nawet podczas jazdy autostradą ręce się nie pocą, a kierowca zachowuje spokój.
Podsumowanie/Cena
Wszelkie braki i minusy miejski Nissan nadrabia ceną. Podstawowa Micra uszczupli nasz budżet o 36 900 złotych. Co ważne nawet ta wersja, nazwana Visia, zapewnia pełne wyposażenie w dziedzinie bezpieczeństwa, na które składa się system ESP, 3-punktowe pasy bezpieczeństwa, ABS z EBD i Nissan Break Assistant, poduszki powietrzne kierowcy, boczne, pasażera oraz kurtyny powietrzne. Dodatkowo w tej cenie otrzymamy klimatyzację i radio CD. Najrozsądniejszym wyborem wydaje się Micra w odmianie Acenta – za niewiele ponad 44 tysiące otrzymujemy pojazd z właściwie wszystkimi udogodnieniami potrzebnymi w codziennej eksploatacji.
Przeglądy należy wykonywać co rok lub 20 tysięcy kilometrów, a ich ceny oscylują wokół 470 złotych plus VAT.
Nowa generacja Micry choć skierowana również do panów, nadal więcej zwolenniczek zdobywa wśród pań. Mieszkanki Częstochowy zapytane o wygląd małego Nissana w zdecydowanej większości wyrażały pozytywne opinie, wśród mężczyzn zdania były bardziej podzielone.
Czy Micra może powtórzyć sukces trzeciej generacji? Zdecydowanie tak, zmieniło się bowiem niewiele, podobnie jak poprzedni model jest przemyślanym typowo miejskim samochodem. Konkurencja w segmencie B poszła w zupełnie innym kierunku niż Nissan. Coraz częściej auta przeznaczone do jazdy w metropoliach są po prostu mało miejskie. Głównie za sprawą ciągle powiększających się wymiarów zewnętrznych. Podczas gdy cały segment bardzo zauważalnie rośnie, nowa Micra jest dłuższa od trzeciej generacji o jedyne 61 milimetrów. Nadal nie udaje samochodu do wszystkiego, a choć plastiki powinny być wyższej jakości i w niektórych miejscach brakuje zaślepek na śruby, to wciąż zaparkujemy nią wszędzie, zawrócimy na najwęższej uliczce, pomieścimy zakupy oraz zawieziemy dzieci do szkoły. Wszystko to bez niszczenia portfela kosztami eksploatacji. Taki musi być samochód do miasta i taka jest nowa Micra.
Za użyczenie samochodu do testu redakcja dziękuje firmie:
Bilex Group Sp z o.o.
ul. Bugajska 6/8
tel. 34 366 43 00
www.bilex.pl
