W październiku znowelizowano ustawę o usługach płatniczych. Wprowadzono nowe przepisy związane z wydawaniem, wykupem i dystrybucją pieniądza elektronicznego. Zmiany dotyczą też tworzenia, organizacji i działalności instytucji pieniądza elektronicznego oraz systemu nadzoru nad tymi podmiotami.
Zacznijmy jednak od tego, czym jest pieniądz elektroniczny. To substytut „zwykłego” pieniądza: w zamian za jego określoną ilość wydawca zapewnia adekwatną ilość pieniądza elektronicznego. Pieniądz elektroniczny jest przechowywany wyłącznie w postaci elektronicznej. Nośnikiem pieniądza elektronicznego może być np. karta przedpłacona, czyli taka, którą dostajemy w zamian za określoną kwotę „zwykłego” pieniądza. Nośnikiem pieniądza elektronicznego może być również np. brelok, naklejka, telefon komórkowy, choć nie musi on być przypisany do nośnika fizycznego, gdyż może być zapisany na serwerze wydawcy. W takiej sytuacji płatności dokonywane są on-line, np. za pośrednictwem komputera. Zasadniczą więc cechą odróżniającą pieniądz elektroniczny od płatności np. standardowymi kartami płatniczymi jest to, iż do przechowywania go i dokonywania rozliczeń nie jest potrzebne konto bankowe. Co więcej, wydawcami pieniądza elektronicznego mogą być podmioty, które nie prowadzą rachunków bankowych.
Wspomniana na wstępie nowelizacja ustawy o usługach płatniczych wprowadza wiele przepisów, których głównym zadaniem jest uproszczenie dostępu do rynku najnowszych produktów finansowych, a jednym z nich jest pieniądz elektroniczny. Nowe przepisy mają na celu popularyzację obrotu bezgotówkowego, a co za tym idzie: przyczynianie się do rozwoju pieniądza elektronicznego i usług z nim powiązanych.
Wprowadzone zmiany mają realizować dwa cele: dostosować ustawodawstwo polskie do przepisów UE oraz uprościć dotychczasowe regulacje dotyczące rynku płatniczego. Dlatego ustawodawca najistotniejsze przepisy dotyczące usług płatniczych zamieścił w jednym akcie prawnym, tj. znowelizowanej ustawie z 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych. Jednocześnie została uchylona ustawa z 12 września 2001 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych, której zasadniczą część dot. wydawania pieniądza elektronicznego, działalności instytucji pieniądza elektronicznego i świadczenia przez te podmioty usług płatniczych przeniesiono do ustawy o usługach płatniczych.
Jedną z istotniejszych zmian jest wprowadzenie zamkniętego katalogu wydawców pieniądza elektronicznego, w którym to katalogu znalazły się obecnie również banki spółdzielcze. Jest to o tyle istotne, że do czasu omawianej nowelizacji zrzeszone banki spółdzielcze mogły jedynie rozliczać i umarzać pieniądz elektroniczny. Obecnie wszystkie banki spółdzielcze, które otrzymają zgodę Komisji Nadzoru Finansowego, a więc także SK bank, będą mogły być wydawcą pieniądza elektronicznego.
Na uwagę zasługuje również fakt, iż zgodnie z nowymi przepisami świadczenia emerytalne i rentowe także mogą być wpłacane na wskazany przez osobę uprawnioną instrument płatniczy, na którym przechowywany jest pieniądz elektroniczny.
