Najczęściej występujące wirusy WZW (od HAV i HEV) to niejedyne potencjalne zagrożenie dla naszego zdrowia. Ponieważ celem podstawowym wirusów, o których dziś mowa nie jest wątroba, a inne organy, nazywane są one niehepatotropowymi. Są niemniej groźne, tym bardziej, że nie wiąże się ich bezpośrednio z wirusowym zapaleniem wątroby.
GBV-C
Budowa genomu tego wirusa przypomina HCV. Podobieństwo do bardzie znanych typów wirusa WZW wynika także z historii. Pierwsze nazewnictwo (HGV) sięga wstecz do roku 1967, kiedy u pacjenta z Chicago, u którego wystąpiły potransfuzyjne oznaki zapalenia wątroby wykazano po przeprowadzeniu szczegółowych badań prawdopodobieństwo obecności wirusa. Przypuszczano, że powodował je wirus nie-A, nie-B i nazwano go od inicjałów pacjenta (roboczo) GB. Dopiero w połowie lat 90. zbadano tego wirusa bliżej. Uznano, że HCV, a także odkryte wirusy GBV-A i GBV-B, choć są ze sobą spokrewnione to nie powodują wirusowego zapalenia wątroby. Z kolei tylko 25 proc. zakażonych wirusem HGV ma we krwi przeciwciała, co utrudnia zdiagnozowanie zakażenia. Wirus ten prawdopodobnie nie wywołuje żadnych objawów chorobowych, a jego prawdopodobne sprzyjanie piorunującemu zapaleniu wątroby, przy nadkażeniu, jest nadal sporne.
TTV
Wirus ten jest w trakcie dalszych badań i nie doczekał się jeszcze swojej litery alfabetu. Jego nazwa jest skrótem od Transfusion Transmitted Virus czyli wirus przenoszony drogą transfuzji.
SENV
Wirus SEN jest nowym potencjalnym wirusem hepatotropowym, przenoszonym głównie drogą parenteralną. Częstość występowania zakażenia SENV wśród pacjentów przewlekle hemodializowanych (HD) w Polsce oraz czynniki ryzyka infekcji w tej populacji nie są znane.
Adenowirusy
Zostały w 1953 wykryte w tkance migdałków (tkance adenoidalnej), stąd ich nazwa. Adenowirusy są szeroko rozpowszechnione w przyrodzie, zarażają zarówno ptaki, ssaki jak i ludzi. Infekcje adenowirusowe u ludzi są bardzo częste i w większości przypadków bezobjawowe. Dotyczą zwykle układu oddechowego lub pokarmowego oraz oka.
Wirus Coxsackie
Jest rodzajem enterowirusa, grupy do której należą też wirusy polio i echowirusy. Pod względem częstości wywoływania infekcji wirusowych u człowieka jest na drugim miejscu tuż po rinwirusach. Poza polio, wśród enterowirusów istnieje jeszcze 61 rodzajów, które wywołują choroby u ludzi. Należą do nich 24 wirusy Coxsackie A i 6 Coxsackie B. Właśnie jeden szczep tej ostatniej grupy, może dodatkowo sprowadzić WZW.
Cytomegalowirus (CMV, HCMV)
Występuje powszechnie na wszystkich szerokościach geograficznych, wśród wszystkich grup socjoekonomicznych. CMV jest także wirusem najczęściej przenoszonym na płód. Infekcja występuje częściej w krajach rozwijających się. U większości zdrowych ludzi, którzy ulegają zakażeniu CMV po urodzeniu, występują łagodne objawy i nie rozwijają się powikłania. Niektóre osoby z przebiegiem objawowym zakażenia doświadczają zakaźnej mononukleozy z przedłużoną gorączką oraz łagodnego zapalenia wątroby. Bardzo obolałe gardło jest także powszechne. Gdy człowiek raz przejdzie zakażenie, wirus pozostaje żywy w organizmie, ale zazwyczaj w uśpieniu do końca życia.
Wirusy opryszczki pospolitej
W skrócie zwany HSV i jego dwie odmiany najczęściej wywołują opryszczkę głównie w okolicy ust i narządów płciowych. Niespecyficznym przejawem zakażenia tym hesperowirusem jest WZW. Trudność postawienia wczesnej diagnozy sprawia, że śmiertelność powodowana wystąpieniem WZW, do którego doszło przez ten wirus jest bardzo wysoka.
Wirus Epsteina-Barr (EBV)
Podobnie jak m.in. herpes simplex i cytomegalowirus) wirus Epsteina-Barr może wywołać mononukleozę zakaźną. Powoduje też bezobjawowe aberracje enzymów związanych z wątrobą, co może przyczynić się do ostrej postaci EBV. Ta z kolei prowadzi do WZW oraz innych uszkodzeń wątroby.
Inne wirusy
Wirus ospy wietrznej-półpaśca, który wywołuje u człowieka te schorzenia; wirus świnki, odpowiedzialny za popularną i typową świnkę oraz wirus różyczki będący przyczyną dziecięcej choroby zakaźnej – wszystkie w sporadycznych, choć nie-niemożliwych przypadkach powodują niejako przy okazji WZW. Dla nas, pacjentów istotne powinna być sama świadomość zagrożeń, unikanie ryzykownych zachowań mogących „zaprosić” któryś z rodzajów wirusa. Resztę nadziei musimy pokładać w dobrej i szybkiej diagnozie lekarza.
